Random blog

अयि गिरिनन्दिनि नन्दितमेदिनि विश्व-विनोदिनि नन्दनुते गिरिवर विन्ध्य-शिरो‌உधि-निवासिनि विष्णु-विलासिनि जिष्णुनुते । भगवति हे शितिकण्ठ-कुटुम्बिणि भूरिकुटुम्बिणि भूरिकृते जय जय हे महिषासुर-मर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ 1 ॥ सुरवर-हर्षिणि दुर्धर-धर्षिणि दुर्मुख-मर्षिणि हर्षरते त्रिभुवन-पोषिणि शङ्कर-तोषिणि कल्मष-मोषिणि घोषरते । दनुज-निरोषिणि दितिसुत-रोषिणि दुर्मद-शोषिणि सिन्धुसुते जय जय हे महिषासुर-मर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ 2 ॥ अयि जगदम्ब मदम्ब कदम्बवन-प्रियवासिनि हासरते शिखरि-शिरोमणि तुङ-हिमालय-शृङ्गनिजालय-मध्यगते । मधुमधुरे मधु-कैतभ-गञ्जिनि कैतभ-भञ्जिनि रासरते जय जय हे महिषासुर-मर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ 3 ॥ अयि शतखण्ड-विखण्डित-रुण्ड-वितुण्डित-शुण्ड-गजाधिपते रिपु-गज-गण्ड-विदारण-चण्डपराक्रम-शौण्ड-मृगाधिपते । निज-भुजदण्ड-निपाटित-चण्ड-निपाटित-मुण्ड-भटाधिपते जय जय हे महिषासुर-मर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ 4 ॥ अयि रणदुर्मद-शत्रु-वधोदित-दुर्धर-निर्जर-शक्ति-भृते चतुर-विचार-धुरीण-महाशय-दूत-कृत-प्रमथाधिपते । दुरित-दुरीह-दुराशय-दुर्मति-दानव-द...

आम्ही कोण? : केशवसुत

आम्ही कोण? आम्ही कोण म्हणनि काय पुससी ? आम्ही अस, लाडके- देवाचे, दिधले असे जग तये आम्हांस खेळावया ; विश्वी या प्रतिभाबले विचरतो चोहीकडे लीलया ; दिक्कालातुनि आरपार अमुची दृष्टी पहाया शके! सारेही बडिवार येथिल पाहा ! आम्हांपुढे ते फिके , पाणिस्पर्शच आमुचा शकतसे वस्तप्रती द्यावया - सोंदर्यातिशया, अशी वसतसे जाद. करांमाजि या; फोले पाखडिता तुम्ही . निवडितो ते सत्त्व आम्ही निके! शुन्यामाजि वसाहती वसविल्या कोणी सुरांच्या बरे? पृथ्वीला सुरलोकसाम्य झटती आणावया कोण ते? ते आम्हीच. सुधा कृतींमधुनिया ज्यांच्या सदा पाझरे : ते आम्हीच, शरण्य मंगल तुम्हां ज्यांपासुनी लाभते ! आम्हांला वगळा- गतप्रभ झणी होतील तारांगणे; आम्हांला वगळा- विकेल कवडीमोलावरी हे जिणं ! केशवसुत

|सार्थशिवताण्डवस्तोत्रम् || SHIV Tandav

|सार्थशिवताण्डवस्तोत्रम् || ||श्रीगणेशाय नमः || जटा टवी गलज्जल प्रवाह पावितस्थले, गलेऽवलम्ब्य लम्बितां भुजङ्ग तुङ्ग मालिकाम् | डम ड्डम ड्डम ड्डम न्निनादवड्डमर्वयं, चकार चण्डताण्डवं तनोतु नः शिवः शिवम् ||१|| जटा कटा हसंभ्रम भ्रमन्नि लिम्प निर्झरी, विलोल वीचि वल्लरी विराजमान मूर्धनि | धगद् धगद् धगज्ज्वलल् ललाट पट्ट पावके किशोर चन्द्र शेखरे रतिः प्रतिक्षणं मम ||२|| धरा धरेन्द्र नंदिनी विलास बन्धु बन्धुर स्फुरद् दिगन्त सन्तति प्रमोद मानमानसे | कृपा कटाक्ष धोरणी निरुद्ध दुर्धरापदि क्वचिद् दिगम्बरे मनो विनोदमेतु वस्तुनि ||३|| जटा भुजङ्ग पिङ्गलस् फुरत्फणा मणिप्रभा कदम्ब कुङ्कुमद्रवप् रलिप्तदिग्व धूमुखे | मदान्ध सिन्धुरस् फुरत् त्वगुत्तरीय मेदुरे मनो विनोद मद्भुतं बिभर्तु भूतभर्तरि ||४|| सहस्र लोचनप्रभृत्य शेष लेखशेखर प्रसून धूलिधोरणी विधूस राङ्घ्रि पीठभूः | भुज...

दवाचे थेंब

केशवसुत “ कोठुनि हे आले येथे ? काल संध्याकाळी नव्हते ;” हिमकण पाहनि ते वेली- वरि पडले आज सकाळी- आईला बाळ्या वदला कुतुकाने उत्सुकलेला- “ दिसती हे गोजिरवाणे मोत्यांचे जैसे दाणे! आई ग! तर वद माते , कोठुनि हे आले येथे ? सर्याच्या ह्या किरणांत कसे पहा चमकतात! मौज मला भारी वाटे! होते हे तर वद कोठे ?” चुंबुनिया त्या तनयाते वर करूनी बोट वदे ते- “ चंद्र आणि नक्षत्रे ती शोभली जेथ वा राती , उजेडही जेथुनि येतो पाऊसही जेथुनि पडतो , तेथुनि हे आले येथे , तेथुनीच तू आम्हांते!” “ राहतील येथे का ते ? मिळतिल का खेळायाते ? मज गंमत वाटे आई! घेउनि ठे मजला काही.” “ नाही रे! ते स्वकरात येणार गडया! नाहीत ; कौतुक कर बघुनी त्यांते असती ते जोवरि येथे ; सर्य त्यांस अपुल्या किरणी नेईलचि लौकर गगनी ,” “ जातिल ते लौकर गगनी ,' वदता गहिवरली जननी. गतबाळे तिजला स्मरली डोळ्यांत आसवे आली! “ देवा रे!” मग ती स्पुंदे , “ एवढा तरी लाभू दे!” म्हणुनि तिने त्या बालासी धरिले हृढ निज हृदयाशी! पाहनि त्या देखाव्याला कळवळा कवीला आला ; वेडावुनि तयाच नादे “ खरेच!” तो पुसतो खेदे - “ होते हिमबिंदु सकाळी , कोठे ते सायंकाळी ?” # दवाचे थे...

Labels

Hindi Kavita
Keshavsut
Mangesh Padgaonkar
Marathi Kavita
Other
Sanskirt Mantra
Vinda Karandikar
yoga
Yoga for all
Yoga for free

केशवसुत
विंदा करंदीकर

Show more Show less