 |
| केशवसुत |
गडबड घाई जगात चाले,
आळस इलक्या देतो पण;
गंभीरपणे घडयाळ बोले -
“आला क्षण - गेला क्षण!'
घडयाळास या घाई नाही,
विसावाहि तो नाही पण;
त्याचे म्हणणे ध्यानी घेई-
“आला क्षण - गेला क्षण'
कर्तव्या जे तत्पर त्यांचे
टृंढ नियमित व्हावयास मन,
घडयाळ बोले अपुल्या वाचे -
“आला क्षण - गेला क्षण!*
कर्तव्याला विमुख आळशी
त्यांच्या हृदयी हाणित घण,
काळ - ऐक! गातो अपुल्याशी
“आला क्षण - गेला क्षण!'
लवाजम्याचे हत्ती झुलती
लक्ष्य त्याकडे देतो कोण!
मित रव जर हे सावध करिती-
“आला क्षण - गेला क्षण'
आनंदी आनंद उडाला!
नवरीला वर योग्य मिळाला;
थाट बहत मंडपात चाले-
भोजन, वादन, नर्तन, गान!
काळ हळू ओटीवर बोले
“आला क्षण - गेला क्षण!'
“कौतुक भारी वाटे लोकां
दाखविण्या पाहण्या दिमाखा;
तेणे फुकटचि जिणे होतसे!
झटा, करा तर सत्कतिला!*
सुचवित ऐसे काळ वदतसे-
“क्षण आला - क्षण गेला!'
वार्धम्य जर सोख्यात जावया
व्हावे, पश्चात्ताप नुरूनिया,
तर तरूणा रे! मला वाटते
ध्यानी संतत अपुल्या आण
घडयाळ जे हे अविरत वदते-
“आला क्षण - गेला क्षण!'
Comments
Post a Comment