सृष्टि आणि कवि

केशवसुत

मी एकला फिरतसे बहवार रानी,

यालागुनी न समजा मजला अडाणी;

आराधुनी विपिनदैवत मी तिथूनी

त्याची प्रसादवचने मनुजांस आणी.

पाहून निर्झर उरी कर वेंगुनीया

मी ठाकतो, परि न मंद म्हणा जना या.

प्रत्येक मेघ वरता फिरता नभात

एकेक शब्द लिहितो मम पुस्तकात !

पुष्पे वनात कसली खुडितो फिरोन !

उद्योगमग्न जन हो ! मज हे म्हणा न,

नक्षत्रसे सुम मदीय करातले ते

सत्क्‍्ल््‌सिप्रित असे सदनास येते !

पुष्पामधे प्रकट होउन जे जराही

सृष्टीत एकहि रहस्य असे न काही;

ज्याचा ध्वनी न उमटे खगकूजितात

नाही निगूढ इतिहास असा जगात !

शेतामधूनि सदनाप्रत पीक एक

नेतात पुष्ट बलिवद तुझे सुरेख,

तूझी जमीन दुसरे मज पीक देते.

काव्यात साठवुनि ठेवितसे पहा ते !

#Shrushti ani Kavi  #Keshavsut  #केशवसुत  #मराठी कविता