 |
| केशवसुत |
आम्ही नव्हतो अमुचे बाप
उगाच का मग पश्चाताप?
आसवे न आणू नयनी,
मरून जाऊ एक दिनी!
अमुचा पेल्रा दुःखाचा,
डोळे मिटुनी प्यायाचा;
पिता बुडाशी गाळ दिसे,
त्या अनुभव हे नाव असे!
फेकुनि द्या तो जगावरी;
अमृत होउ तो कुणातरी.
जे शिकलो शाळेमाजी
अध्याहत ही टीप तया -
“द्वितीय पुरूषी हे योजी,
प्रथम पुरूष तो सोडुनिया!”
# पद्यपंक्ति #Keshavsut #केशवसुत #मराठी कविता
Comments
Post a Comment